وایکینگ ها نام مهاجمانی شمالی است که نزدیک به دو قرن سواحل ایرلند،اسکاتلند، انگلستان و شمال فرانسه را صحنه تاخت و تاز های وحشیانه خود قرار دادند. 

  برخلاف برخی از تصورات محبوب در مورد وایکینگها، نسبت به داشتن اصل و نسب مشترک ،نژاد واحد و یا میهن پرستی ناشی از هر گونه حس وایکینگ بودن در بین آنها رواج نداشته و آنها متعلق به قومیت ها و مناطق مختلفی چون دانمارک ،نروژ و سوئد بوده که شواهدی مبنی بر وجود وایکینگهای فنلاندی و استونیایی نیز موجود است . همچنین شاید تنها چیزی که آنها را از نظر مردم اروپا یکسان کرده بود این مسئله بوده که آنها از مناطقی ناشناخته در شمال ، بی تمدن و مهمتر از همه غیر مسیحی می آمده اند.وایکینگ ها وقایع تاریخی خود را نمی نوشتند . مورخان مجبور به استفاده از دیگر ابزار غیر مستقیم برای بازسازی زندگی وایکینگ ها بوده اند. در طول تاریخ آنها تحت عنوان قومی خونریز و جنگجو شناخته شده اند که این به نوع نگرش آنها باز می گردد. آنها اعتقاد داشتند که تمام طول روز باید بجنگند ،اگر یک وایکینگ جنگجوی خوب و درستی می بود به اعتقاد آنها  قادر خواهد بود به سالن پذیرایی خدایشان اودین راه یابد( Valhalla). پس از مبارزه در تمام طول روز، هر شب وقت خود را صرف غذا خوردن و نوشیدن می نمودند.آنان رعب فراوانی به جهت ظاهر مهیب ، تبرهای بزرگ جنگی ،بادبان های قرمز خونین رنگ، شیوه جنگی نزدیک و دیوانه وار و شجاعت غیر معمول خود در سراسر اروپا ایجاد نمودند. قربانیان با دیدن سراژدها گونه کشتی جنگی وایکینگها ، بادبانهای سرخ و نعره جنگ آوران وایکینگ می دانستند که باید جان و مال خود و خانواده شان را نجات دهند.بدین ترتیب شهرت مهیب آنان دهان به دهان از طریق دریاها در اروپا پراکنده می گردید. لباس آنها اغلب از پوست بوده که بروی آن پوشش چرمی برای حفظ گرما برتن می گردیدو این باعث انعطاف پذیری و سرعت در هنگام جنگ بود .انها کلاه خود هایی از چرم ،فلز و یا مخلوطی از هردو به سر می گذاردند که اغلب نواحی حساس مانند روی بینی و چشمها با محافظ فلزی همراه بود .اغلب محافظان فرمانده کشتی زرهی از زنجیرهای فلزی بر تن داشته اند و بقیه پوشش چرمی بر تن می کرده اند.آنان اغلب دارای تبر های بزرگ بعنوان اولویت اول جنگی ،شمشیر های با کیفیت ،خنجر ،تبر کوچک برای پرتاب،نیزه و سپر دایره ای بزرگ بودند.

مهمترین عاملی که از سوی محققان برای جسارت این خارجیان برای خارج شدن از محدوده خود مطرح شده افزایش جمعیت آنان و میل به یافتنثروت بیشتر (و نه زمین )بوده است . همچنان که اروپا ثروتمندتر می شد و بنادر تجاری رواج می یافتند وایکینگها با اتکا بر قدرتشان در ساخت کشتی و جسارتشان شروع به تجارت پوستهای گران قیمت خود در این بنادر کرده و کم کم با ثروتهای رو به رشد اروپایی و درگیری های بین پادشاهان اروپا آشنایی پیدا می کردند.

یک حمله در صومعه Lindisfarne  در ساحل شمال شرقی انگلستان از آغاز عصر وایکینگ ها خبر می دهد.(793 بعد از میلاد مسیح). این حمله از سوی وایکینگهای نروژی صورت گرفت کسانی که بطور مستقیم از دریای شمال بدانجا حمله کردند و اگر چه آنها صومعه را کاملا نابود نساختند ولی جامعه مذهبی کشورهای اروپایی را شوکه ساختند.این مهاجمان عجیب و غریب برخلاف سایر غارتگران قاره هیچ گونه احترامی برای صومعه های فاقد نگهبان و آسیب پذیردر سواحل قائل نبودند.این حملات در سواحل اسکاتلند شامل صومعه هایSkyeو Ionaو همچنین صومعه  Rathlin در شمالی ترین ساحل ایرلند نیز گردید.(اولین حملات ثبت شده وایکینگ ها در 799 بعد از میلاد مسیح در اروپا) تا حدود سالهای 830 حملات آنها اغلب بصورت حملات برق آسا و فرار به سواحل شمالی انگلستان و بخصوص ایرلند و مر کز تجاری  Dorestadدر فاصله 80 کیلومتری دریای شمال محدود می گردید .اما بعد از شروع درگیری های داخلی در اروپا آنها فعالیت های خود را گسترش دادند.

بعد از مرگ Louis the Pious امپراطور فرانکها (امپراطور آلمان و فرانسه کنونی) در سال 840 پسر او لوتار از ناوگان وایکینگها جهت مبارزه قدرت با برادرانش کمک گرفت.بعد از آن وایکینگها متوجه شدند که پادشاهان فرانک جهت جلوگیری از حملات آنان حاضرند مبالغ گزافی به آنان بپردازند.و این شروع فعالیتهای بدون توقف آنان در اروپا بود.

در اواسط قرن 9 میلادی اسکاتلند ،ایرلندو انگلستان اهداف اصلی حملات و اسکان یافتن آنان بود .وایکینگها کنترل نواحی شمالی و مناطق اصلی اسکاتلند را بدست آوردند و اولین شهر های تجاری ایرلند شامل  Dublin،Waterford, Wexford, Wicklow و Limerickرا بنا نهاده و از آن بعنوان پایگاهی برای حملات خود در طول دریای ایرلند و به انگلستان استفاده نمودند. زمانیکه پادشاه فرانکها King Charles the Bald با انرژِ ی بیشتری شروع به دفاع از غرب سرزمین فرانکها و تقویت و ساخت استحکامات برای شهر ها کرد حملات آنان بیش از بیش بر روی انگلستان متمر کز گردید(862) .در انگلستان در مقابل حملات آنان فقط یک قلمرو قدرت رویارویی موفقیت آمیز با آنان را داشت و آن پادشاهیWessexبود( 851 ). تا سال 871 ارتش وایکینگها (بیشتر دانمارکی ها)بیشتر شمال و شرق انگلستان را تحت کنترل داشتند تااینکه آلفرد کبیر پادشاه وسکس تنها پادشاه انگلیسی بود که شکست قاطعی به این مهاجمان شمالی وارد آورد .آنها در شمال سکنی گزیده ( منطقه ای بنام Danelawشناخته می شود) کم کم کشاورزی پیشه کرده و شهر تجاری یورک را بنا نهادند.در نیمه اول قرن 10 ارتش انگلیسی به رهبری فرزندان آلفرد کبیر شروع به فتح مناطق اسکاندیناویایی نشین انگلستان کرده و آخرین پادشاه آنان Erik Bloodaxeدر حدود 952کشته و انان را از جزیره اخراج نمودند .اینگونه  بود که انگلستان نیز تبدیل به یک کشور پادشاهی متحد دائمی گردید.(ادامه دارد)

براي مشاهده بقيه تصاوير  لطفا بر روي ادامه مطلب كليك بفرمائيد.